دوبرمن (Doberman)

معرفی:

سگ دوبرمن

در سال 1899 به احترام بنیان‌گذار این نژاد، لوئیس دوبرمن که در سال ۱۹۸۴ درگذشت، نامگذاری شده است. این سگ در سال ۱۹۰۸ توسط باشگاه آمریکایی Kennel به رسمیت شناخته شد و عضو گروه کاری این باشگاه گردید. دوبرمن سگی جسور ، بی باک و هوشیار است و نباید خجالتی و بدخلق باشد. دوبرمن به طور غریزی سگ نگهبان است و به خوبی از صاحبش حفاظت می‌کنند اما به خاطره جثه اش و بعضی از خلق و خوهای طبیعی آنها ، باید هنگامی که اطراف کودکان هستند بر آنها نظارت داشته باشید. میانگین طول عمر زندگی دوبرمن بین ۱۰ تا ۱۲ سال است.

مشخصات سگ دوبرمن

ظاهر :
توصیفی که AKC از ظاهر عمومی سگ دوبرمن دارد به این گونه است : " زیبا در ظاهر ، پرغرور در حرکت ، منعکس کننده اصالت و نجابت و خلق و خوی بزرگ ، نیرومند ، مراقب ، هوشیار ، بی باک ، وفادار و مطیع. " دوبرمن ها سگ های پر عضله و جمع و جوری هستند که در رنگهای سیاه و قهوه ای و قهوه ای مایل به قرمز دیده می شوند. پوشش کوتاه و براق و مشخصه‌های که روی بدنش خودنمایی می کنند از آن یک نژاد نیرومند و عضله ای ساخته است. آنها سر های کشیده و باریک با چشمانی تاریک و متفکر و بادامی شکل دارند. برخی گوش های دوبرمن را جراحی کرده تا کوتاه شود و برخی نیز دوست دارند که به حالت طبیعی خودش باشد. دم را نیز مانند گوش جراحی و کوتاه می کنند. در کل بدن دوبرمن باید در مقیاس کاملا متناسب بوده که در حین راه رفتن کاملا برازنده و دلپذیر باشد.

سایز و وزن :
دوبرمن نر بالغ در حالت ایستاده بین 66 تا 71 سانتیمتر ارتفاع دارد که 70 سانتیمتر ایده آل تر است ،سگ ماده بالغ بین 61 تا 66 سانتیمتر ارتفاع داشته که 65 سانتیمتر ایده آل تر است. دوبرمن نر بین 27 تا 41 کیلو وزن دارد در حالیکه ماده ها کمی کوچکتر و سبکتر هستند. پوشش مو کوتاه دوبرمن مراقبت از آن را آسان کرده و برس کردن مرتب آن نقش بسزائی در کنترل ریزش آن دارد.

پوشش و رنگ :
دوبرمن دارای یک پوشش کوتاه ، براق و صاف است که در نزدیکی پوست قرار دارد آنها فقط روی گردن خود اندکی زیر لایه و پشم زیرین دارند. دوبرمن ها در رنگهای سیاه و قهوه ای همراه با نشانه های زنگاری رنگ در بالای هر دو چشم که حالت ابرو به آن داده اند و روی پوزه ، گلو ، سینه و ساق پا شناخته شده اند.

مراقبت های اصلاح :
زمانی که برای نگهداری یک دوبرمن نیاز دارید بسیار کم است آنها سگ های تمیزی هستند و بوی قوی سگ را ندارند. موهای کوتاه آنها را حداقل هفته ای یک مرتبه برس کنید تا ریزش آن کنترل شود. آن ها نیاز به حمام مکرر ندارند و تنها سالی ۳ یا ۴ بار حمام کردن کافی است. مهمترین مراقبت ، چک کردن هفتگی گوش های دوبرمن جهت بررسی علائم موم و یا عفونت است . هرگز کانال گوشهایشان را با گوش پاک کن تمیز نکنید و فقط با یک گلوله پنبه ای و یک ماده شوینده مورد تایید دامپزشکی سطح داخلی آنها را تمیز کنید. دندان‌های آنها را به صورت هفتگی جهت جلوگیری از ایجاد جرم و بوی نامطبوع هنگام پارس کردن ، مسواک کنید. ناخن هایشان را اگر در خارج از منزل نگهداری نمی شوند که بتوانند به صورت طبیعی کوتاهشان کنند ماهی یک بار کوتاه کنید.

). دوبرمن ها بسیار هوشمند و به سرعت در حال یادگیری هستند و آنها را برای کارهای پلیس ، نظامی و نگهبانی مناسب می سازد.دوبرمن ها برای شکار و ردیابی استفاده می‌شوند همچنین برای جستجو و نجات و به عنوان سگ راهنما برای نابینایان. باشگاه دوبرمن پینچر آمریکا در فوریه ۱۹۲۱ تاسیس شد.

شخصیت :
شخصیت فردی دوبرمن ها متفاوت است ، برخی از آنها اجتماعی و دوستانه هستند و برخی دیگر خجالتی و کمرو. برخی از آنها بر سگهای دیگر غالب بوده و گربه ها و سگ های کوچک را دنبال میکنند. در حالی که برخی از آنها به قدری خجالتی هستند که نیاز به در آغوش کشیدن دارند. صرفنظر از اینها همه ی دوبرمن ها همدم های وفادار و ثابت قدمی هستند و دوستان واقعی برای کسانی که آنها را دوست دارند. آنها سگهای بی باک در مواجهه با خطر و نگهبانان بسیار عالی بوده که برخلاف اعتقاد برخی از مردم اهل جنگ و حمله نیستند روش آنها در نگهبانی به اینگونه است که فرد مزاحم را به سمت دیوار یا گوشه کشانده و او را از هرگونه حرکت باز می دارد تا صاحبش برسد. علی رغم شهرت آنها به خشونت ، اکثر دوبرمن ها دارای قلب های بزرگ و لطیفی هستند که از همنشینی با آدم ها لذت می‌برند.

الزامات فعالیت :
دوبرمن پینچر ها سگ های بزرگ با سطح انرژی بالایی هستند که نیاز به تمرینات زیاد جهت جلوگیری از رفتارهای مخرب دارند. این تمرینات و فعالیت ها باید متنوع باشد تا آنها را علاقمند نگه دارد چرا که دوبرمن ها بسیار باهوش هستند و از کارهای تکراری زود خسته می شود. آنها از فعالیت در فضای باز لذت می برند و خوشحال می شوند که مردم را در مسیر پیاده روی و دوچرخه سواری همراهی کنند .

نژاد دوبرمن

، نژادی بودند که در کنار مردم کار می‌کردند ، به عنوان سگ نگهبان و پلیس فعالیت داشتند و حتی به عنوان بخشی از تیم های جستجو و نجات عمل می کردند ، این تمایل به کار هنوز هم باقی است و آنها هنگام یاد گرفتن کارهای جدید بهترین هستند. این تمایل به کار به این معنی است که این نژاد نیاز به تحریک روانی زیادی دارد.

آموزش و پرورش :
تولید و تکثیر ناخالص این نژاد طی سالیان، منجر به سطوح مختلف توانایی آموزش در دوبرمن پینچر شده است. بعضی ها به خوبی آموزش دیده می شوند و کارهای جدید را به راحتی و آسانی یاد می‌گیرند در حالی که برخی از آنها کله شق و سرسخت می‌شوند. بدون در نظر گرفتن این نکات ، تمام دوبرمن ها باید با رفتاری قاطع و محکم و و رهبری قوی ای، اما در عین حال ملایم و لطیف آموزش ببینند. اگر با آنها با خشونت رفتار کردید آنها منزوی و بسته می شوند. هنگامی که آنها را قاطع و منظم رهبری کنید بیشتر دوبرمن ها به سرعت به پیشرفت های فراوانی دست پیدا میکنند. اشتیاق آنها به کار در کنار مردم ، توانایی آنها در یافتن بهترین مسیر و ظاهر ارعاب برانگیز آنها ، چندین سال است که از آنها سگ های پلیس عالی ای ساخته است.

صفات رفتاری :
پرورش و تکثیر غیر اصولی دوبرمن باعث ایجاد خسارت در خط خونی این نژاد شده است.از آنجایی که آنها تمایل به کار کردن در کنار مردم دارند مستعد اضطراب جدایی هستند که اگر فعالیت کافی نداشته باشند می‌توانند بدتر شوند، از علائم این اضطراب به خود لرزیدن و جویدن وسایل است. آنها هرگز نباید در خارج از خانه تنها رها شوند. افرادی که ساعات طولانی کار می کنند و فرصت تمرین با دوبرمن را ندارند نباید این نژاد را داشته باشند. هنگامی که یک دوبرمن را انتخاب میکنید آموزش اجتماعی کردن آن بسیار مهم است. آنها به طور طبیعی از خانه و صاحب خود محافظت می کنند اما اگر نظارت درستی بر انجام این کار نداشته باشید از کنترل شما خارج می شود. آنها باید یاد بگیرند که به مهمانها احترام گذاشته و سگهای دیگر را مزاحم تلقی نکرده و به تعقیب آنها نپردازند.